Fizikte bazı büyüklükler sadece sayısal bir değerle ifade edilebilirken, bazıları için ise yön de belirtmek gerekir. İşte vektörler, yönü ve büyüklüğü olan bu özel büyüklükleri temsil etmemize yarayan araçlardır.
Vektör, bir doğru parçası üzerinde yönlendirilmiş bir ok ile temsil edilir. Bu okun:
Örneğin, bir arabayı düşünelim. Arabanın hızı sadece "50 km/saat" demek yeterli olmaz. Aynı zamanda hangi yöne gittiğini de belirtmeliyiz (örneğin, kuzeye doğru 50 km/saat). İşte bu, vektörel bir büyüklüktür.
Vektörler, fizikte birçok alanda kullanılır:
Vektörlerle toplama, çıkarma gibi işlemler yapabiliriz. Bu işlemler, vektörlerin yönlerini de dikkate alarak yapılır.
İki vektörü toplamak için en basit yöntemlerden biri, uç uca ekleme yöntemidir. Bu yöntemde, birinci vektörün bitiş noktasına ikinci vektörün başlangıç noktası yerleştirilir. Sonuç vektörü, birinci vektörün başlangıç noktasından ikinci vektörün bitiş noktasına çizilen vektördür.
İki vektörü toplamak için kullanılan bir diğer yöntem ise paralelkenar yöntemidir. Bu yöntemde, iki vektörün başlangıç noktaları aynı olacak şekilde yerleştirilir. Sonra, bu iki vektörün oluşturduğu paralelkenarın köşegeni çizilir. İşte bu köşegen, sonuç vektörünü verir.
Vektörlerde çıkarma işlemi, aslında toplama işleminin bir benzeridir. Bir vektörü çıkarmak, o vektörün tersini (zıt yönlüsünü) toplamak anlamına gelir.
Vektörler, fizik problemlerini çözmek ve doğayı anlamak için çok önemlidir. Örneğin, bir köprünün nasıl inşa edileceğini, bir uçağın nasıl uçacağını veya bir roketin nasıl uzaya gönderileceğini anlamak için vektörleri kullanırız.
