Kur'an-ı Kerim'in önemli surelerinden biri olan Ahzab Suresi'nin 40. ayeti, İslam inancının temel prensiplerinden birini ortaya koyması bakımından büyük önem taşır. Bu yazıda, "Hatemu'n Nebiyyin" ifadesinin anlamını, tarihsel bağlamını ve Müslümanlar için taşıdığı değeri ele alacağız.
Arapça Okunuşu: "Mâ kâne muhammedun ebâ ehadin min ricâlikum ve lâkin resûlellâhi ve hâteme’n-nebiyyîn(nebiyyîne), ve kânallâhu bi kulli şey’in alîmâ(alîmen)."
Türkçe Meali: "Muhammed, sizin erkeklerinizden hiçbirinin babası değildir. Fakat o, Allah'ın Resulü ve nebilerin sonuncusudur. Allah her şeyi hakkıyla bilendir."
Bu ayetin inişi, Hz. Muhammed'in (s.a.v.) evlatlığı Zeyd b. Harise'nin boşandığı eşi Zeynep bint Cahş ile evlenmesi üzerine gerçekleşmiştir. Cahiliye döneminde evlat edinilen çocuklar öz evlat statüsünde kabul edilir, onların boşadığı eşlerle evlenmek yasak sayılırdı. Ayet, bu geleneği ortadan kaldırmış ve evlatlık kurumunun İslam'daki yerini belirlemiştir.
Ayette geçen "Hatemu'n Nebiyyin" ifadesi İslam teolojisinde merkezi bir öneme sahiptir:
Ahzab Suresi'nin 40. ayeti, sadece tarihsel bir olayı anlatmakla kalmaz, aynı zamanda İslam inancının nihai ve evrensel din olduğunu vurgular. "Hatemu'n Nebiyyin" ifadesi, inanç sistemimizin temel taşlarından biridir ve Müslümanların itikadını şekillendiren ana unsurlardandır. Bu ayet, Hz. Muhammed'in (s.a.v.) getirdiği mesajın ebediyen geçerli ve kıyamete kadar korunmuş olduğunun bir güvencesidir.
