Mantık ve argümantasyon, düşüncelerimizi düzenleme, iddialarımızı destekleme ve ikna edici iletişim kurma becerilerimizi geliştirmemize yardımcı olan temel araçlardır. Bu kavramları anlamak, hem akademik başarı hem de günlük yaşam için büyük önem taşır.
Argüman, bir iddiayı desteklemek için sunulan nedenler ve kanıtlar bütünüdür. Başka bir deyişle, bir sonuca ulaşmak için kullanılan önermeler dizisidir.
Örnek:
Bütün insanlar ölümlüdür. (Önerme 1)
Sokrates bir insandır. (Önerme 2)
O halde Sokrates ölümlüdür. (Sonuç)
Bir argümanın değerlendirilmesinde iki temel kriter vardır: geçerlilik ve sağlamlık.
Örnek:
Bütün kediler uçabilir. (Önerme 1 - Yanlış)
Minnoş bir kedidir. (Önerme 2)
O halde Minnoş uçabilir. (Sonuç)
Bu argüman geçerlidir çünkü önermeler doğru olsaydı sonuç da doğru olurdu. Ancak, önerme 1 yanlış olduğu için argüman sağlam değildir.
Mantık hataları, argümanların zayıflamasına veya geçersiz hale gelmesine neden olan hatalı akıl yürütmelerdir. Bu hataları tanımak, daha güçlü argümanlar oluşturmamıza ve başkalarının argümanlarını daha iyi değerlendirmemize yardımcı olur.
Bir argümanın doğruluğunu veya yanlışlığını, argümanı sunan kişinin özelliklerine veya kişiliğine saldırarak çürütmeye çalışmaktır.
Örnek:
"Ahmet'in iklim değişikliği hakkındaki görüşleri dikkate alınmamalıdır, çünkü o bir bilim insanı değil."
Bir argümanı çarpıtarak veya basitleştirerek, aslında savunulmayan bir pozisyona saldırmaktır.
Örnek:
"Ayşe, eğitimin önemini vurguluyor. Yani, Ayşe herkesin üniversiteye gitmesi gerektiğini düşünüyor."
Sadece iki seçenek varmış gibi sunarak, aslında başka olasılıklar olmasına rağmen birini seçmeye zorlamaktır.
Örnek:
"Ya benimlesin ya da düşmanımdasın."
Sınırlı veya yetersiz kanıtlarla genel bir sonuca varmaktır.
Örnek:
"İki kez araba kullandım ve trafik yoğundu. Bu şehirde trafik her zaman kötüdür."
Sonucu, önermelerden biri olarak kullanarak argümanı desteklemektir.
Örnek:
"Tanrı vardır çünkü İncil öyle diyor. İncil doğrudur çünkü Tanrı tarafından yazılmıştır."