Osmanlı İmparatorluğu'nun son dönemlerinde, işgal altındaki vatan topraklarını kurtarmak ve Türk milletinin bağımsızlığını sağlamak amacıyla atılan en önemli adımlardan biri Misak-ı Milli kararlarıdır. Bu kararlar, yeni kurulacak Türk devletinin sınırlarını ve temel prensiplerini belirlemiştir.
Misak-ı Milli, 28 Ocak 1920 tarihinde Son Osmanlı Mebuslar Meclisi tarafından kabul edilmiştir. Bu kararlar, Türk milletinin ortak iradesini yansıtarak, işgal güçlerine karşı bir duruş sergilemiş ve Kurtuluş Savaşı'nın temel dayanağı olmuştur.
Misak-ı Milli kararlarının kabulü, İtilaf Devletleri tarafından büyük bir tepkiyle karşılanmıştır. İstanbul'un işgali ve Mebuslar Meclisi'nin dağıtılması gibi olaylar bu kararların bir sonucu olarak yaşanmıştır. Ancak Misak-ı Milli, Türk milletinin bağımsızlık azmini daha da güçlendirmiş ve Kurtuluş Savaşı'nın seyrini değiştirmiştir.
The Grand National Assembly (TBMM), established on April 23, 1920, marked a pivotal moment in Turkish history. It symbolized the nation's determination to achieve independence and self-governance in the aftermath of World War I and the dissolution of the Ottoman Empire.
Following the occupation of Istanbul and the suppression of the Ottoman Parliament, national leaders, led by Mustafa Kemal Atatürk, convened in Ankara to form the TBMM. Its primary purpose was to lead the Turkish War of Independence and establish a new, sovereign Turkish state.
The establishment of the TBMM was a bold step towards asserting Turkish sovereignty and rejecting foreign intervention. It provided a platform for national unity, allowing diverse factions to come together under a common goal: the liberation of Turkish territories and the establishment of a new republic.
The TBMM played a crucial role in: