Pastoral şiir, doğa yaşamını, kır ve köy hayatının güzelliklerini, çobanların yaşantısını, doğal ortamdaki sade ve huzurlu hayatı konu edinen şiir türüdür. Bu tür şiirlerde şehir hayatının karmaşasından ve yapaylığından uzak, sakin bir yaşam özlemi dile getirilir.
Bir çobanın ağzından yazılan, kır yaşamının güzelliklerini ve sakinliğini anlatan kısa şiirlerdir. Genellikle lirik bir anlatım hakimdir.
Birkaç çobanın karşılıklı konuşması şeklinde yazılan pastoral şiirlerdir. Daha dramatik bir yapısı vardır ve çobanların aşk, kıskançlık gibi duygularını diyalog yoluyla aktarır.
Pastoral şiir, sadece doğa betimlemesi yapmak değildir. Asıl amacı, doğanın sakin ve huzurlu ortamında, insanın iç dünyasına yönelerek duyguları yansıtmaktır. Bu şiirlerde doğa, bir arka plan değil, adeta şiirin başkahramanıdır.