Kurtuluş Savaşı'nın en kritik döneminde, ordunun ihtiyaçlarını karşılamak ve milli mücadeleyi ayakta tutmak için tarihi bir karar alındı: Tekalif-i Milliye Emirleri. Bu emirler, sadece bir talimatname değil, milletin topyekûn seferberliğinin ve fedakarlığının resmi belgesi niteliğindedir.
Tekalif-i Milliye Emirleri, 5 Ağustos 1921 tarihinde, Başkomutan Mustafa Kemal Paşa tarafından yayımlandı. Yetkisini, henüz bir ay önce (5 Temmuz 1921) TBMM'den aldığı Başkomutanlık yetkisinden alıyordu. Dolayısıyla, bu emirlerin yasal dayanağı TBMM'dir ve uygulayıcısı ise Başkomutan Mustafa Kemal'dir.
Kararın alındığı ortam son derece kritikti. Sakarya Meydan Muharebesi öncesi, ordunun silah, giyecek, yiyecek ve ulaşım ihtiyacı had safhaya ulaşmıştı. Düzenli orduyu güçlendirmek ve taarruz kabiliyetini artırmak için olağanüstü tedbirler şarttı.
Emirler, halktan belirli bir plan dahilinde malzeme toplanmasını öngörüyordu. İşte en çok bilinen bazı maddeler:
Tekalif-i Milliye Emirleri, beklenen etkiyi fazlasıyla gösterdi:
Tekalif-i Milliye Emirleri, Türk Kurtuluş Savaşı'nın en zor anında, TBMM'nin ve Başkomutan Mustafa Kemal'in liderliğinde hayata geçirilmiş olağanüstü bir seferberlik hareketidir. Sadece askeri bir tedbir değil, aynı zamanda Anadolu halkının vatan savunmasındaki birliğini ve fedakarlığını gösteren tarihi bir belgedir. Bu emirler olmasaydı, Sakarya'da verilen "Hatt-ı müdafaa yoktur, sath-ı müdafaa vardır" direktifinin gereğini yerine getirmek çok daha zor olabilirdi.