Bu iki kavram, yazılım geliştirme süreçlerinde kullanılan farklı yaklaşımları temsil eder. Birbirlerine zıt prensipleri benimserler ve projenin ihtiyaçlarına göre tercih edilirler.
Piramitsel programlama, geleneksel yazılım geliştirme yöntemidir. Bu yaklaşımda, uygulamanın tüm bileşenleri (kullanıcı arayüzü, iş kuralları, veri erişim katmanı) tek ve büyük bir birim (monolit) içinde birbirine sıkı sıkıya bağlı olarak geliştirilir.
🎯 Ana Özellikleri:
💡 Örnek Senaryo:
Bir e-ticaret sitesi düşünün. Ürün arama, sepete ekleme, ödeme işlemleri ve kullanıcı hesap yönetimi gibi tüm özellikler tek bir büyük uygulama içinde yer alır. Uygulamanın bir kısmını güncellemek için tüm sistemi yeniden deploy etmek gerekebilir.
Çekirdek programlama veya daha yaygın bilinen adıyla Mikroservis Mimarisi, modern yazılım geliştirme yaklaşımlarından biridir. Bu yöntemde, büyük bir uygulama, birbirinden bağımsız olarak geliştirilebilen, deploy edilebilen ve ölçeklendirilebilen küçük, özelleşmiş servislere bölünür.
🎯 Ana Özellikleri:
💡 Örnek Senaryo:
Aynı e-ticaret sitesi, mikroservis mimarisinde şu şekilde yapılandırılabilir:Her biri kendi veritabanına sahip, bağımsız servislerdir ve birbirleriyle API'lar aracılığıyla iletişim kurarlar.
- 👤 Kullanıcı Yönetimi Servisi
- 📦 Ürün Kataloğu Servisi
- 🛒 Sepet Servisi
- 💳 Ödeme Servisi
Piramitsel (Monolitik) Yaklaşım Tercih Sebepleri:
Çekirdek (Mikroservis) Yaklaşım Tercih Sebepleri:
📌 Önemli Not: Günümüzde birçok proje, hızlı başlangıç için monolitik olarak başlayıp, büyüdükçe ve ihtiyaçlar arttıkça mikroservis mimarisine geçiş yapmaktadır. Bu, "monolitten mikroservislere" geçiş olarak bilinen yaygın bir stratejidir.