Seva Teoremi (İtalyanca: Ceva Teoremi), bir üçgenin köşelerinden karşı kenarlara çizilen doğruların (kenarortay, açıortay, yükseklik veya genel bir doğru) belirli bir koşul altında tek bir noktada kesişmesini ifade eden önemli bir geometri teoremidir. İtalyan matematikçi Giovanni Ceva tarafından 1678 yılında yayımlanmıştır.
Bir ABC üçgeninde; D, E ve F noktaları sırasıyla BC, CA ve AB kenarları üzerinde (veya uzantılarında) farklı noktalar olsun. AD, BE ve CF doğrularının tek bir noktada kesişmesi için gerekli ve yeterli koşul:
\[ \frac{AF}{FB} \cdot \frac{BD}{DC} \cdot \frac{CE}{EA} = 1 \]
Burada oranlar yönlü oranlardır. Yani doğru parçalarının uzunlukları değil, bölümlerin işaretli (pozitif/negatif) değerleri kullanılır. Genel kural: Üçgenin çevresinde saat yönünün tersinde dönerken (A→B→C→A) alınan bölümler pozitif, tersi yönde alınanlar negatif kabul edilir.
Kenarortaylar (ağırlık merkezi) için:
Açıortaylar (iç teğet çember merkezi) için:
Yükseklikler (diklik merkezi) için benzer üçgenler kullanılarak oranlar bulunur ve çarpımın 1 olduğu gösterilir.
Seva Teoremi, üçgen geometrisinin en temel ve kullanışlı teoremlerinden biridir. Sadece doğruların eşzamanlılığını (concurrency) ispatlamakla kalmaz, aynı zamanda Menelaus Teoremi ile yakın ilişkisi nedeniyle geometri problemlerinde sıklıkla başvurulan bir araçtır. Özellikle üçgen merkezleri (ağırlık merkezi, diklik merkezi, iç teğet çember merkezi) ile ilgili ispatlarda zarif ve kısa çözümler sunar.
Teoremi akılda tutmanın pratik yolu: "Üçgenin çevresinde bir tur at, her köşeden karşı kenara in, oranları çarp, sonuç 1 ise doğrular tek noktada kesişir!" 🎯