Bağıl enerji, bir elektronun atom çekirdeğine göre sahip olduğu potansiyel enerjidir. Başka bir deyişle, bir elektronun atomdan koparılması için gereken enerjiyi ifade eder. Bu enerji, elektronun bulunduğu enerji seviyesine ve çekirdeğin çekim gücüne bağlıdır.
Bağıl enerji ve iyonlaşma enerjisi kavramları birbiriyle yakından ilişkilidir. İyonlaşma enerjisi, bir atomdan bir elektron koparmak için gereken enerjidir. Bağıl enerji ise elektronun atomdaki potansiyel enerjisini ifade eder. Bir atomun iyonlaşma enerjisi ne kadar yüksekse, o atomun elektronları çekirdeğe o kadar sıkı bağlıdır ve bağıl enerjisi de o kadar yüksektir.
Şimdi bağıl enerji ile ilgili bazı örnekler inceleyelim:
Aynı periyotta bulunan Na (Sodyum) ve Cl (Klor) elementlerini karşılaştıralım. Klorun atom numarası sodyumdan daha büyüktür. Bu nedenle klorun çekirdek yükü daha fazladır ve elektronları daha güçlü çeker. Sonuç olarak, klorun bağıl enerjisi sodyumunkinden daha yüksektir.
Aynı grupta bulunan Li (Lityum) ve K (Potasyum) elementlerini karşılaştıralım. Potasyumun katman sayısı lityumdan daha fazladır. Bu nedenle potasyumun elektronları çekirdekten daha uzakta bulunur ve çekirdek tarafından daha az çekilir. Sonuç olarak, potasyumun bağıl enerjisi lityumunkinden daha düşüktür.
