Elektrik yükü, maddeyi oluşturan atom altı parçacıkların taşıdığı ve elektromanyetik kuvvetten sorumlu olan temel bir fiziksel özelliktir. Elektrik olaylarının ve manyetizmanın "kaynağı" olarak kabul edilir. Uluslararası birim sisteminde (SI) birimi Coulomb (C)'dur.
Elektrik yükü kavramı, antik Yunan'da kehribarın (elektron) sürtünme sonucu küçük cisimleri çekmesi gözlemiyle başlamış, 18. yüzyılda Benjamin Franklin'in artı (+) ve eksi (-) yük tanımlarını yapmasıyla bilimsel temele oturmuştur.
Atomun yapı taşları farklı yüklere sahiptir:
Nötr bir atomda proton sayısı elektron sayısına eşittir. Yük dengesi bozulduğunda iyon oluşur.
Pozitif (+) ve Negatif (-) yük. Aynı işaretli yükler iter, zıt işaretli yükler çeker.
Yük yoktan var edilemez, vardan yok edilemez. Sadece bir yerden başka yere taşınabilir veya parçacıklar arasında paylaşılabilir.
Doğadaki her yük, temel yük olan e'nin tam katıdır. (\( q = n \cdot e \), burada \( n \) tam sayıdır).
Yönü yoktur, sadece miktarı vardır. Ancak yüklerin etkileşim kuvveti vektöseldir.
| Yük Türü | Taşıyıcı Parçacık | Konumu | Örnek Olay |
|---|---|---|---|
| Pozitif (+) | Proton | Atom Çekirdeği | Pilin (+) kutbu |
| Negatif (-) | Elektron | Atomun Yörüngesi | Statik elektrikle saçın diken diken olması |
| Hareketli Yük | Serbest Elektronlar / İyonlar | İletkenler / Elektrolitler | Metallerde elektrik akımı |
Elektrik yükü, evrendeki dört temel kuvvetten biri olan elektromanyetik kuvvetin kaynağıdır. Maddelerin kimyasal özelliklerinden, günlük teknolojimize kadar her şeyi şekillendiren bu temel özelliği anlamak, modern fiziğin ve mühendisliğin temelini oluşturur.